- mürüvvətsiz
- sif. və is. İnsafsız, mərhəmətsiz, zülmkar, mürüvvəti olmayan. Mürüvvətsiz adam. – <Səttar:> Bizi mürüvvətsizlər acından qırırdılar. Ə. Ə..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
mürüvvətsiz
Look at other dictionaries:
insaniyyətsiz — sif. İnsaniyyəti, insanlığı olmayan, insanlıq sifət və fəzilətlərindən məhrum; mürüvvətsiz, vicdansız. İnsaniyyətsiz adamdı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
namürüvvət — sif. <fars. na. . . və ər. mürüvvət> Mürüvvəti olmayan, mürüvvətsiz, mərhəmətsiz. <Qədir:> Bu namürüvvət uşağını tanımırsanmı? M. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bimürüvvət — sif. <fars. bi. . . və ər. mürüvvət> Mürüvvətsiz, insafsız, amansız, rəhmsiz; ədalətsiz. // Bəzən söyüş kimi işlənir. <Fərhad:> Nainsaf zalımlar, bimürüvvət cəlladlar! Ə. H … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qansız — 1. sif. Qanı az olan, zəif, cansız. // Qanı qaçmış, rəngi qaçmış, solğun. Qansız dodaqları tərpəndisə də, səs gəlmədi. Ç.. 2. zərf Qan tökülmədən, qurban verilmədən. <Zeynəb:> Azadlıq qansız və qurbansız qazanılmaz. M. S. O.. 3. məc.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
insafsız — sif. 1. İnsaflı olmayan, mürüvvətsiz; zalım, qəddar, rəhmsiz. İnsafsız günəş də ki batmaq bilmirdi. E. Sultanov. İnsafsız, avam bir adam olan əmim arvadı iri mis səhəngi çiynimə verib səhərdən axşama qədər mənə ayaqyalın, başıaçıq su daşıtdırardı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mürtəd — is. və sif. <ər.> 1. Öz dinini (müsəlmanlığı) atmış; Allahsız, dinsiz, imansız, babi. Məsələn, mənə deyirlər filankəs babidir, yəni mürtəddir. C. M.. <Molla Vəli:> Mən onu deyə bilərəm ki, o mürtəddir və qanı halaldır. Ə. H.. // Dönük … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
insafsızlıq — is. Rəhmsizlik, mürüvvətsizlik; zalımlıq, qəddarlıq. // Vicdansızlıq, ədalətsizlik, haqsızlıq; vicdansız, haqsız hərəkət. İnsafsızlıq etmək – ədalətsiz, vicdansız hərəkət etmək, haqsızlıq etmək. Veys haqqında insafsızlıq etdiyi başqa bir tərəfdən … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
insanlıq — is. 1. top. Bəşəriyyət, insanlar. Sən mükafatını insanlığa xidmətdə ara; Əbədi zövqü, təsəllini həqiqətdə ara. A. S.. Dünyada səfalət və fəlakət yalnız insanlığın yoxsul qisminə nəsib imiş. A. Ş.. İnsanlığa Tusilər, Səbuhilər verdik biz;… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əl — is. 1. Qolun biləkdən dırnaqlara qədər olan hissəsi. Əli ilə tutmaq. Sağ əl. Əllərini yumaq. Əlini çiyninə qoymaq. Əli ilə sığallamaq. Əli ilə götürmək. İnsan işlərinin çoxunu əlləri ilə görür. – Tək əldən səs çıxmaz. (Ata. sözü). Əfsus ki,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
